saró kan mga daraga; sa harani kan mga gurang dai minsán sarong mapanganib na labot. Asin orog pang pagkahinaragbó! Si Ibarra nagtutúkaw sa katáid ni María Clara, si Albino sa may ki Victoria, asin su iba pa. Nagbalik su katiwasayan na maghadé sa palíbot kan maingat na mga iná, alágad dai sa namumugtakán kan mga daraga.
Nin huli ta su túbig matonínong na gayo, bakong hararayó su mga sagkad, asin ámay pang marhay, pinagkaoroyonan na pabayaan su mga sagwan asin mamaráhaw gabós. Pinaralsok su mga farol, tara nagdadaliwawa na su kaagahon.
"Dai nin mádaog kan salabat, kun iniinom pagkaaga bago magsimba!" ólay ni Kapitánang Tiká, iná kan maogmang si Sínang; "Ominom ka nin salabat na siraán mo nin poto, Albino asin makikita mo na pagpangadyé gaganahan ka."
"Iyong ginigibo ko," an simbag ni Albino; "nagiísip akong magkumpisal."
"!Dai!" an sabi ni Sínang; "café an inoma ta minatao nin mga magayagáyang kaisipan."
"Ngunyan mansana, ta napoporopongaw ako."
"!Hare kaiyán!" an patánid saiya ni Tía Isabel; "tsa an inoma na siraán mo nin galletas; sabi an tsa minapatiwásay kan pagísip."
"Mainom man ako nin tsa siraán ko nin galletas!" an simbag kan mainoyon na seminarista; "mantang dai minsán saró (1) kan mga iyán sa catolicismo."
"Alagad makakakoyan ka...?" an hapot ni Victoria.
"Na maginom man nin chocolate? Iyong gayo! Bastang dai mahaloy na marhay an pamáhaw.
Mabansay su kaagahon: nagpopoón nang magkintab su túbig, asin sa pontok na liwanag na halé sa langit asin sa alagáag sa túbig luminuwas an sarong bangraw na nakakaliwanag sa mga dai-tibáad, na haros dai magkairigwa nin mga anino. Sarong maságang liwanag asin maháyahay, hamog nin mga kúray, na tinotood nyamó sa nagkapirang mga yaon sa dágat.
Haros mga maogma gabós, nangagsisiringosingo kan malúhay na hoyophóyop na nagpopoón nang gomíos; sagkod su mga iná, na paranó nin mga pagingat asin mga patánid, nagngingirisi asin nagsusurubahan.
"Nagiromdoman mo?" sabi nin saró ki Kapitánang Tiká, "nagiromdoman mo na kun kita nagkakararigos
