“Tulisan!, kun siring?” an hapot ni Victoria na tinatakigan.
“Dai ako matubod ta sabi linabanan nya su mga tulisan kan may salakaton na sarong harong sarong aldaw.”
“Dai syang lawog na sa malobo!” an dugang ni Sinang.
“Dai, iyo sana ta malipungaw na gayo an saiyang paghiling: dai ko sya nakitang homoyom sa bilog na pagkaaga,” an simbag ni Maria Clara na baga may pigiisip.
Sa bagay na siring, ominagi su kahaponon asin ominabot su horas na pagpoli sa banwaan,
Sa mga huring sirang kan nagsasagubtsob na talainit nagaragi sa kadlagan, daing girirongan kan pagagi sa harani kan makagigilantas na linobngan kan ginikanan ni Ibarra. Dangan nagbaralik su mga magayagdyang orolayolay na mga bihay na gayo, taragobnin init, sa tangod kan mga sangang ito, na bakonggayong mga tood na maghirimaté nin siring na mga tingog.
Su mga kahoy garong mga mamondo, su mga balagon nagburuyogbuyog na garo bagang nagsasarabi: “Bantay!, mga bagong-tawo! Bantay, pangatorogan nin sarong aldaw!”
Asin ngunyan, sa liwanag nin mga mahimula asin
darakulang karaba na bagakay asin sa daging nin
mga guitarra, pabayaan nyato sinda sa saindang paglakaw
pasiring sa banwaan. Nagpanghika su mga
pangkat, nagkapararong su mga flaw, naontok su awit,
nagpurawas su tanog kan guitarra alintanang naghaharani
sa mga pagsadiri kan mga lalaki. !Pagmascara kamo
ta nasa kaibahan na naman kamo kan saindong mga tugang!
