May mga pirang aldaw sa harong na pinagerokan ni Maria Clara asin ni Tia Isabel, dakol ominarabot na mga cajon nin mga kurukakanon asin mga inumon na mga haralé sa Europa, mga darakilang salming, mga cuadro asin su piano kan daraga.
Ominabot si Capitan Tiago kan aldaw mansana kan visperas; kan humadok su saiyang aki sa saiyang kamot tinaohan niya nin sarong magayon na relicario (355) na bulawan na may mga tampok na brillante asin mga esmeralda, na may laog na katipak kan sakayan ni San Pedro, na tinukawan, kan satong Kagurangnan kan panira.
Dai na magiging orog sa puso su pakipagolayolay sa ngapit magiging maniigang; naunabihan su paadalan. Boot ni Capitan Tiago na apodon na paadalan ni San Francisco.
“!Maniwala ka sako,” an sabi, “si Francisco sarong marhay na pintakasi! Kun ngaranan mong paadalan nin énot na pagtokdo, dai kang makukuang and man. ano an énot na pagtokdo!”
May nagdaratong na nagkapirang mga amiga ni Maria Clara asin inalok siyang magralakawlakaw.
“Oho, alagad pumuli ka tolds,” sabi ni Capitan Tiago sa saiyang aki na nagpadram saiya; “nakakaisi ka digdi satuya na ngunyan si P. Damaso na minadatong pa sana.”
Asin pakabirik ki Ibarra na daing gironggirong, nagsabi pa.
“Mamanggi ka man sa kaibahan niyamo, sa saimong harong ika sanang saro.”
“Muyahon kong gayo, alagad kaipuhan na duman ako sa harong, ta tibaad kun may umarabot na mga pananawhon,” an ramoramong simbag kan hagbayon, na nagiktad sa panghiling ni Maria Clara.
“Ipagiriba mo digdi an saimong mga katood,” an daing tinatagong simbag ni Capitan Tiago; “sa sakong harong sa giraray nagsasawa an kakanon... Saro pa
