kagabsan; “marhay ko pang humigda ako sa sarong
bangk6, siring sa pagkamugtak ko ngunyan, ki sa saiyang kataid, siring kan alferez.”
Nanglungsi su Musa.
“Gagadanon mo ako sa hampak, señor alférez,” nagpadagos nin pagtaram; “ngunyan na banggi tapus na an panghimalos sako kan saimong agom sa pagkogos saimo.”
“!Bogkosa nindo an saiyang ngoso!” kuminorahaw na angot asin tinatakigan sa dagit.
Garong pinagmawot lamang ni Tarsilo su bogkos, ta kan igwa na sya, su saiyang mga mata nagpahiling nin sarong silyab nin kamongayahan.
Sa sarong pasabot kan alférez, sarong guardia na sangkap nin badas, nagpoon kan saiyang mamondong toklos. Nagpangoronkon su bilog na lawas ni Tarsilo; sarong napopoot na ribok, nadangog, minsan ngani natatakpan nin damit su saiyang ngoso, idinoko su payo; nadidigtaan nin dugo su saiyang gubing.
Si Padre Salvi, malungsi, lagalag su paghiling, sinakit na makatindog, nagpasabot kan kamot asin hominalé sa bidang sa mga lakad na nangangalangalang. Nakakita sa lansangan nin sarong daraga, nakasandig sa parel, makisil, daing hiro-hiro, mapangataman na naghihinanyog, naghihiling sa kahiwasan, nahohonat sa daan na kuta su mga kamot na koros. Nasisildangan na gayo sya kan tala-init. Garong pinagbi- bilang nya, daing hangoshangos su mga hagapus na makosog, daing ribok asin makayayayang ngoyngoy. Su babayéng tigang ni Tarsilo.
Alintana sa luwas padagos su pangyayari, su makauugay, maluya na huli sa kolog, dai na kominaalo asin naghalat na magkaparagal su mga nagngapasakit saiya. Sa katapusan nagngangalngal na iinibaba kan soldados su saiyang takyag, su alférez, malungsi sa kaangotan asin sa pagtaka, pominasabot tangani itong hobadan.
Dangan bominuhat si Doña Consolacion asin hininghingan nin nagkapirang kataga su agom. Tominango ini tanda nin pakasabot.
“!Darahon iyan sa bobon!” an sabi.
Aram kan mga filipino kun ano an boot sabihon kaini; isinasatagalog ini nin timbain. Dai tatao kun siisay an nagtogdas kaining siring na palakaw, alagad sa pagloba niyamo haloy nang marhay. An katunayan na
