Daing anoano namaté nya an duwang kamot na ibi- nugtak sa saiyang mga mata, pinogol sya asin sarong magayagayang tingog, su ki Padre Damaso, nagsasabi saiya:
“Siisay ako. siisay ako?’
Lominokso si Maria Clara sa saiyang tukawan asin hiniling siyang nangingirhat.
“Pagkatorotonta, natakot ka, ano? Dai mo ako pig- hahalat, ano tara halé ako sa mga lalawigan sa pag- dalaw sa kasal saimo.”
Asin sa pagrani na kaiba an sarong hoyom nin na- pupuwas, iginawagaw saiya su kamot tanganing sai- yang hadkan. Tinatakigan na dominolok si Maria Clara asin magalang na dinara ito sa saiyang ngoso.
“Naano ka, Maria?” an hapot kan franciscano, na nawara su magayagaya nyang hoyom asin tinagob sya nin kahaditan; “malipot an saimong kamot, nanglulung- si ka... naghehélang ka, aki?”
Asin inaladka sya ni Padre Damaso nin sarong ka- lodokan na baga dai mapaniwalaan na mangyaring ma- himo nya, kinaptan su magibong na kamot kan dara- ga asin hinapot kan saiyang mga mata.
“Dai ka nang pagtiwala sa nangaki saimo sa bonyag?” an saiyang hapot sa tingog na nanghihimasol, “tukaw digdi asin sabihi ako kan saimong mga korokamondoan, siring kan ginigibo mo kaito sakuyé kasu aki pa ikang saday, kun muya ka nin mga kandila na gigibohon mong aki-aking taro. Talastas mo nasa giraray mahal ko ika... na sagkod pa man dai ko ika pinagdagitan...”
Bako nang ogsak su tingog ni Padre Damaso asin nagkakaigwa na nin daging na mapinayaba. Nagpoon nin pagtangis si Maria Clara.
“Nagtangis ka, aki ko? tadaw ta nagtatangis ka? Nakipagiwal ka ki Linares?”
Tinakpan ni Maria Clara su saiyang talinga.
“Hare sya pagsambita... ngunyan!” an kurahaw kan daraga.
Pano nin pagtaka si Padre Damaso na hominiling saiya.
“Habo mong ipagkatiwala sakuya an saimong mga tagong-hilom? Bakong sa girdray hininguha ko na ma- sonod an pinakasaday mong mga haragadon?”
Itininkalag saiya kan daraga su saiyang mga mata na pano nin mga luha, hiniling sya nin kadikit na horas,
