akong makipagkita ki Padre Irene!”
“Asin anong sabi ni Padre Irene?” an hapot ni Pecson.
“Siring man ki Don Custodio, asin an pilyo nangahas pang bomate sakuya! Su comision na nagrogaring kan ganan kan ponente, ominoyon sa kaisipan asin binate su mga estudiante huli kan saindang pagkamakibanwaan asin pagmawot na makanood... ”
“Kun siring?”
“lyo lamang ta sa pagisipisip kan samong mga okupasyon, asin tangani,” sabi, “na dai masayang an kaisipan, saboton na sukat na mamahala kan pagpalakaw asin paggibo kan kaisipan an saro kan mga corporaciones religiosas, kun sakale habo an mga dominico na isaro an academia sa Universidad!”
Mga hagayhay nin desengano an sominarabat kan mga katagang iniho: bominuhat si Isagani, alagad daing and man na isinabi.
“Asin tanganing makita na kalabot kita sa pagpalakaw kan academia,” an padagos ni Makaraig, “ipinapamahala sato an pagsingil kan mga aboloy asin kan mga cuota, kaiba an katongdan na itao an mga iyan sa ingat-yaman na ibubugtak kan tagapamahalang corporation, tataohan kita nin mga recibo kan sinabi nang ingat-yaman ...”
“Mga cabeza de barangay, kun siring!” an pahayag ni Tadeo. “Sandoval,” an sabi ni Pecson, “hoto su guantes, poroton mo!”
“Puf! bako iyan na guantes, alagad sa parong garong calsetin.”
“Asin an lalong makangingisi,” an padagos ni Makaraig, “ta nagtogon sato si Padre Irene na celebraron ta an pangyari huli sa sarong dulaan o nin sarong serenata na may mga karaba, sarong kapahayan kan mga estudiante na iriba sa pagtaong kapasalamatan sa gabos na mga tawong nagpakilabot sa bagay na iniho!”
“Oho, pakatapus kan hampak, magawit kita asin magpasalamat! Super flumina Babylonis sedimus!” (336)
“Oho, sarong dulaan na siring kan sa mga bilanggo!” sabi ni Tadeo.
“Sarong dulaan na kita gabos mamondo asin maghilwas kita nin sa gadan na mga talumpati,” an dugang ni Sandoval.
“Sarong serenata na kaiba an Marsellesa asin mga
