“Dai, muya ko an kadonongan sa magkakanigo kaiyan, sa tataong magingat kaiyan,” an saiyang simbag; “kun an mga estudiante magtao nin katibayan na minamahal ninda iyan; kun may makitang mga bagong-tawo na may pagtiwalang gayo, mga bagong-tawo na tataong ipaglaban an saindang karapatan asin gumibo na igalang iyan, magkakaigwa nin kadonongan, magkakaigwa, kun siring, nin mga prof esores na mga may isusugad! Kun igwa nin mga nagpapalabilabing mga profesor an dahelan iyo ta igwa nin mga minapahonod na mga nagraralabas!”
“Kun igwa na nin mga profesores, magkakaigwa nin mga estudiante!”
“Magpoon kamo nin pagbakle ta kamo na may kaipuhan sa pagbabakle, asin masunod kami.”
“Oho,” an sabi ni Isagani na may kaibang mapait na hoyom; “kami an magpoon huli ta nasa gampi nyamo sa kapawotan! Aram mong marhay kun ano an naghahalat sa naglalabas na minatapa sa atubang nin sarong profesor; ika mansana sa bilog mong pagkamoot kan sandagan, sa gabos mong mabansay na mga kamatean, sinasakit kang makapagpogol sa sadiri kun sinasabihan ko ika nin mga mapait na katotohanan, !ika mansana, Padre Fernandez! Anong karahayan an nakoa kadtong sa tahaw nyamo boot magsabwag nin ibang kaisipan? Asin anong mga karat-an an iinoran saimo huli ta boot kang maging marhay asin magotob kan saimong katongdan?”
“Ginoong Isagani,” an sabi kan dominico, na iginawgaw saiya su kamot; “minsan sa olayolay na ini garong daing naluwas na ano man nahihimo, “alagad igwa nin nakamtan; sasabihan ko an sakong mga tugang kan itinaram mo sakuya asin linalaom ko na igwa nin mahihimo. An natatakutan ko lamang iyo na dai sinda maniwala kan saimong ada.” (375)
“Siring man an natatakutan ko,” an simbag ni Isagani, na pinildit su kamot kan dominico; “natatakot ako na dai maniwala an sakong mga katood kan saimong ada, siring sa ipinahayag mo sako ngunyan.”
Asin su hagbayon, pakabilangan na tapus na su pakipagkita, nagpaaram. Binuksan saiya ni Padre Fernandez su tata, sinonod kan saiyang mga mata sagkod na napara pagliko sa corredor. Haloy nin pagdangog kan tanog kan saiyang
