“Anong ginibo mo, Dios ko? Anong tinomar mo?” asin hinonat su kamot pasiring sa mga botella.
“Sayang! dai nin Bolen na ano man!” an salyang simbag na may kasabay na nasasakitan na hoyom; “anong muya mong gibohon ko bago tumogtog nin ikawalong horas...? Buhay o gadan. .. Gadan oho, alagad buhay bako!”
“Dios ko, Dios ko! anong ginibo mo?”
“Magtiwasay ka!” sinaligbaton sya kan naghehélang nin sarong hiro; “an ginibo ko ginibo ko. Dai ako sukat maholog na buhay sa kamot nin siisay man. .. mangyaring maagaw ninda sako an tagong-hilom. Hare kahandal, hare pagsayanga an saimong payo, sayang...”
“Himatea ako! madatong ang kabanggihon asin daing panahon na sukat sayangon... kaipuhan kong isabi saimo an sakong tagong-hilom, kaipuhan kong ipagkatiwala saimo an sakong hiring kabot-an... kaipuhan kong maaraman mo an sakuyang buhay... Sa huring hidalé muya kong mahinggaanan ako nin sarong kagabatan, boot kong ikapaliwanag sako an sarong kaborongan... Ika na bulanos na gayo an pagtubod sa Dios... muya ko na sabihan mo ako kun may sarong Dios!”
“Alagad sarong tambal, Ginoong Simoun... igwa ako nin apomorfina... igwa ako nin éter, cloroformo...”
Asin su padi naghahanap nin sarong frasco sagkod na si Simoun dai na nakakatios, guminasod:
“Sayang... Sayang! Dai ka magsayang nin panahon! Magagadan ako dara ko an sakong tagong-hilom!”
Su clérigo, namomongnan, luminohod sa reclinatorio, namibi sa pamitisan kan Cristo tinahoban su lawog kan saiyang magibong na kamot asin dangan bominuhat seryo asin grabe na baga nagkamit sa saiyang Dios nin lubos na karigonan boot, nin bilog na karapatan, nin bulanos na kapangyarihan kan Hokom nin mga conciencia. Irinani an sarong sillon sa may pamayohan kan naghehélang, asin naghanda sa paghimaté.
Sa mga énot na mga kataga na ihininghing saiya ni Simoun, kan ituga saiya su timay nyang pagngaran, huminiro nin pasibog su gurang na padi asin hiniling sya na may kaibang ngirhat. Hominoyom nin mapait su naghehélang. Dinakop nin pagtaka, su tawo bakong kagurangnan kan saiyang sadiri, alagad madaleng nakakaya sa saiya mansana asin pakatahobi kan panyo