kan Pacifico na pinagdadasi-dasian su mga kakomkoban kan bato, na minapaluwas nin matanog na mga dagoldol, kasabay an mga alon asin mga sabo na paytaramai kan sirang kan talá-sínag, nagsisirilyab siring sa mga silyab nin kalayo, siring sa mga sa-gogom na mga brillante na isinasabwag sa angkas nin sarong genio sa kantil. Nangalagkalag sa saiyang palibot. Sya sanang saro. Su malipingaw na gilid napapara sa harayo sa baga purawas na alopoop, na pinupurawas kan tala-sinag sagkod na isinasalbog ito sa pinagsokmolan kan langit asin dagá. Su kadlagán naghihinghing nin dai nagkakasarabotan na mga tingog. Dangan kaito, su gurang, sa pagmaliogot kan saiyang mga porosog na takyag, iinapon su maleta sa ruwang na kanayon hologan sa dágat. Nagkapira ito balintok, asin matulin na hominolog na baga kuminurit nin saday na liko, na sa binuling sa ibabaw kaito nagsilaksigak an nagkapipirang mga malulungsing mga sirang. Nakita kan gurang na may mga tagdong nagrolokso, nakadangog nin pasang daging asin tuminikop su kantil na hinalon su kayamanan. Naghalat nin nagkapirang hidalé kun baga igwang ibalik su kantil, alagad tuminikop uli su hokol na dai nagdugang nin sarong tiplok sa saiyang likobkob na kaibabawan na baga sa kahiwasan kan dagat saro lamang na batiris an naholog.
“!Ingatan ka logod kan katalagahan sa mga harararom na kantil sa táhaw nin mga karang (437) asin mga perlas kan saiyang maggurang man na mga ka-dagatan!” an sabi kaito kan clérigo na mabansay nahiuonat su kamot. “Kun huli sa sarong katuyohan na banal asin halangkaw kaipuhanon ka kan mga tawo, tatao an Dios na magkoa saimo sa irarom kan mga balod (438)... Alintana, diyan dai mo gigibohon an maraot, dai mo pipiripiton an katanosan, dai mo papadakulaon an kapasloan!. . .”
