kan espada asin puñales! daing kamugtakan su sugal
ni Padre Irene, dai ikinapanugal su daing data. !Sumugal si Cristo! An akí kan saiyang iná dai napadumán sa pagpabat-ak nin basang kan saiyang payo asin magsáyang kan saiyang kuwarta.
“Naghohoná gayod an nónoy,” an sabi pa nanamumulang marhay, “na kamangmangan lamang an paggana ko kaiyán. !Laen pang su sakong mga indio nagpopoón nang magtáwad...”
Asin nag-aagrotong asin dai naghimaté kan mga pagiiktad ni Padre Irene na boot magsaysay na pinaghohorohapros su ngodoy sa pagtagó kan saiyang pinong hoyom, napadumán sa bidang kan billar.
“Padre Fernández, boot kang tumukaw?” naghapot si Padre Sibyla.
“Maluyahon akong tresellista!” an simbag kan fraile na naghohorathórat.
“Kun siring, padigdihon si Simoun,” olay kan General; “!eh, Simoun, eh, mister! Muya kang sumarong partida?”
“Anohon su mga hamo na ginaramit sa pangayam?” naghapot su kahilom na inorawa su pagtonong. Dominungaw si Simoun.
“Muya kang sumalihid ki Padre Camorra, Ginoong Simbad?” an hapot ni Padre Irene; “mga brillante an saimong ibubugtak sa lugar kan mga fichas.”
“Dai ako nin anó man na kaolangan,” an simbag ni Simoun na rominani asin pinalpag su tisa na nakadigta kan saiyang kamot; “asin kamo, anong saindong ibubugtak?”
“Anong samong ibubugtak?” an simbag ni Padre Sibyla. “An General mabugtak kan saiyang muya, alágad kami, mga religiose, mga padi. . .”
“Bah!” an ágaw ni Simoun na may kaibang pasuli; “ika asin si Padre Irene magbábáyad nin mga gawe nin pagkamoot, mga pamibi, mga kabanalanan, eh?”
“Aram mo na an mga kabanalan na mangyáring ipagkaigwa nin saró,” an pangatanosan na bulanos ni Padre Sibyla, “bakong siring kan mga bulawan na ikakapagpalispalis sa kamot ki may kamot, ipabakal asin ipabákal uli... nasa bágay, mga huwat (177) na kaaranib kan dai-tibáad...”
“Mamumuya ako, kun siring na bayadan ako nindo nin ngimot,” an maogmang simbag ni Simoun; “ika,
