kutsará, ngingisihan ko an limang cura!"
"An énot na civil na makita kong maghabas nin manok aapodón kong palabistiero asin makumpisal ako tolos mansana!" an sabi sa hababang tingog kan saró sa mga taga nayon, asin huminarayó dumán sa katiripunan.
AN ENOT NA PANGANORON
Sa harong ni Capitán Tiago an naghahádeng karibarawán síring mansana kan nasa-sa-ísip kan mga tawo. Daing ibang gibo si María Clara kundi magtangis asin dai naghimaté kan mga pangrangang katagá kan kagmako-iná saiya, asin ni Andeng, na kasamá nya sa pagsoso. Ipinangálad saiya kan saíyang amá na makipagólay ki Ibarra sagkod na dai ini pinatatawad kan mga padí sa excomunión.
Si Capitán Tiago, na sibot na marhay sa paghandá kan saíyang harong sa magkakanigong pagakó sa Capitán General, ipinaapod sa convento.
"Hare paghibí, akí," an sabi ni Tía Isabel na ipinapáhid su gamusa sa mga makintab na mga bulán-bulan sa espejo; "isisibog na su excomunión, susuratan na su Santo Papa... mátao kita nin dakúlang limós... Nalonosan man sana si Padre Dámaso... dai man nagadán!"
"Hare paghibí," an sabi saiya ni Andeng sa hababang tingog; "gigibohon ko na mapakighoronan mo sya ano ta ginibo an mga pakumpisalan, kun bakong sa pagkasala? !An gabós ipinapatawad sa pagsabi kaiyan sa cura!"
Sa katapusan ominabot si Capitán Tiago! Hinánap ninda sa saíyang lawog an simbag sa dakol na mga hapot; alágad su lawog ni Capitán Tiago nagbabantulin nin kaluyahan nin boot. Dinádaplós itong tawong makahehérak, hinahaprós kan kamot su ángog, asin dai nakakahilwas ni sarong katagá.
"Tara, Santiago?" an mapagmawot na hapot ni Tía Isabel. Sarong hagayhay an isinimbag nya, kasabay an pagpáhid nin sarong tórong luhá.
"Huli sa Dios, magtaram ka! Anong nangyari?"
"!Su dati nang nahahandalán ko!" katapustapusi su-
