ram kan paano asin kun kasoarin nagadan su sakong ama!
“!Ah!” an sabi kan teniente “Saén ka ta dai ka nagpadara nin telegrama?” an hapot ni Doña Victorina. ‘Pagkasal samo nagtelegrama kami saimo sa Peninsula.” (27)
“Senora, sa laog kaining duwang huring taon nasa Amihanan ako kan Europa: sa Alemania asin sa Polonia rusa.”
Si Dr. De Espadana, na sagkod sa mga hidaleng ini dai pa nagkakaalo, naghohonang sukat siyang sumabi nin ano man.
“Naka... nakamidbid ako sa Espana nin sarong polaco na taga Va... Varsovia, na Stadnitzki an pagngaran, kun ako dai nalilibang; sakalé, nakita mo siya?” an baga may pagkatakot na saiyang hapot asin garong namumula.
“Alonggati,” an mabansay na simbag ni Ibarra, “alagad sa mga horas na ini dai ko nagigiromdoman.”
“Dai siya ikaka... kapalit sa iba!” an dugang na tataramon ni Doctor de Espadana na nagkaigwa nin marigon na boot; “bulaw siring sa bulawan su buhok asin baralagbag na magkastila.”
“Marayrahay na tanda, alagad sa karaotan nin palad dai ako nakataram nin kastila maliban lamang sa nagkapirang consulado.”
“Kun siring paano ka?” an may pagtakang hapot ni Dona Victorina.
“Ginamit ko su taramon duman, senora.”
“Nagtataram ka man nin Inglés?” an hapot kan dominico na nagontok sa Hongkong asin marhay magtaram kan Pidgin-English na iyo an pagliwat kan mga aki kan Imperio Celeste kan tataramon ni Shakespeare.
“Nagsangtaon ako sa Inglaterra sa kaibahan nin mga tawo na daing ibang pinagtataram kundi Inglés.”
“Asin arin an bansa na orog mong namuyahan sa Europa?” an hapot kan hagbayon na bulaw su buhok.
“Kasunod kan Espana, na ikaduwa kong bansa iyo an arin man na talingkas sa Europa.”
“Asin ika na garong kaniguan mo nang pinaglakbayan... arin an orog na gayong napapalaén na nakita mo?” naghapot si Laruja.
Garong nagisipisip si Ibarra. ‘Napapalaén, sa ano dapit?”
