helanan.”
Nasayod kan Alcalde su sagwé asin hominorohod tanganing mahilom su saiyang kariworokan.
“Pasabihan man kan Saimong Kapangyarihan su alférez na nagboboot sa pangkat, asin magsiyasat ka kun baga totoo na an ginoong ini igwa nin mga sadiring giribohon na dai man nasasabi sa mga pagsusundan; labi nang sarong sombong an sakong nadangog dapit kaini.”
Ominatubang si Capitan Tiago tanos asin planchado (438).
“Don Santiago,” an sabi saiya kan Saiyang Kahalangkawan sa may pagmamahal na tingog, “dai pa nahaloy binaté ko ika sa pagkapalad na magkaigwa na ako nin siring ki Bb. de los Santos; ngunyan binabaté ko ika huli kan saimong magiging manugang ngdapit: an orog kabanal sa mga aking babaye magkakanigo man na bulanos sa pinakamarhay na namamanwaan sa Filipinas. Mangyari daw na maaraman kun noarin an kasal?”
—‘!Kagurangnan!” ... an ramoramong tataramon ni Capitan Tiago asin namahid kan daplos na nagbobolos sa saiyang angog.
“!Ahay, nakikita ko na dai pang pinagkakasunduan! Kun dai nin padrino, mamumuya akong maging saro kan mga iyan... Iyo an paghalé kan maraot na kamatean na nakamtan ko sa dakol na mga kinasal na a hag pinadrinohan!” an sabi pa na inatubang su Alcalde.
“!Opo, kagurangnan!” an simbag ni Capitan Tiago kaiba an hoyom na nakakasadol nin pagkaugay.
Haros nagdalagan si Ibarra sa paghanap ki Maria Clara: dakol na mga bagaybagay an mga isasabi asin mga ioosip saiya. Nakadangog sya nin mga maogmang tingog sa saro kan mga lalamban (439) asin tominoktok nin lihay sa tata.
“Siisay an nag-apod?” an hapot ni Maria Clara.
“!Ako!”
Nagpangontok su mga tingog asin su tata... dai bominukas.
“Ako, makalaog daw ako?” an hapot kan hagbayon na nagkukutad nin kosog su puso.
Nagpadagos su pagkadaing-kaalo. Maaban-aban may mga maliksing mga lakad na nagpangrarani sa
