sakalé, nakita na pano nin luha su saiyang mga mata.
Nagdanay sya sa siring na kamugtakan nin haros
sarong horas.
Sa siring na kamugtakan hinawas sya kan kariribukan sa plaza. Saiyang sinonod nin nanggigilantas na mga mata su makalilibong na pagsorosarabat ninsi mga tawo na an mga tingog asin kinurahaw nagiiringawingaw na minaarabot saiya.—Saro kan mga sorogoon, na nagtatangostangos pagdatong, an nagbareta saiya kan nangyari.
Sarong kaisipan lominagbas sa saiyang bandig (25-a). Sa tahaw kan karibungan asin karibukan inourawa nin mga marigsok an sa babayeng kaluyahan; gabos minadulag asin naghihingthang makaligtas, dai nin nagiisip sa kiisay man, dai nadadangog su kinurahaw, nagkakarolonosan su mga babaye, nagkakarinarabasan, nagkakapadarasmag, dai hinihinanyog kan ngirhat asin takot an kabinian, asin sa tahaw kan kabanggihon .. . asin !kun nagkakamootan! Inaakala nya na salyang nakikita si Criséstomo na nasasalapyaw Si Maria Clara na nalonosan, asin napara sa kadikloman.
Lominosad na naglolokso sa hagyanan, daing kalo, daing sogkod, asin haga rongaw pominasiring sa plaza.
Nagkasorompongan nya duman su mga. kastila na pinagdadagitan su mga soldados, hominiling pasiring sa mga tukawan na mga dating natutukawan ni Maria Clara asin kan saiyang mga amiga asir nakita nyang mga daing laog.
“Padre Cura! Padre Cura!” pigkurahawan sya kan mga kastila, alagad dai nya pinagolon-ogonan asin dominalagan pasiring sa harong ni Capitan Tiago. Duman hominangos: sa silag na tabing saiyang nakita an sarong ladawan, an igagalang na ladawan, pano nin kagayonan asin mahusay, su ladawan ni "Maria Clara asin su sa inaon na may darang mga tasa asin mga copa.
“Vamos!” an sabi sa hababang tingog, ‘ ‘garong naghelanghelangan sana!”
Dangan pinirinto ni Tia Isabel su mga katipay kan dung-awan, asin su mabansayon na anino dai na napakita liwat.
Hominarayo su cura sa pook na it. na dai nakita su kadaklan na mga tawo. Garong namamantaag sa
