ring, binayadan na su sa flete, asin kan magpurawas su pangatorogan, su hagbayon nagpapalayag na.
Iyo ini su tolo katawo na bagong magdatong.
Kan nagkakaraon kan segundo almuerzo (43-a), omi- nabot si Padre Salvi asin su magagom na midbid na sya ipinamidbid saiya kaiba su gabos na titulo su hag- bayon na si Linares na namumula.
Pinagorolayan si Maria Clara siring sa ugaleng mangyari; naghihigda asin natotorog su daraga. Pi- naghororonan su paglakbay; pinamantaag ni Doña Vic- torina su saiyang pagkapurapusaon kan pagsoponan nya su mga kaugalean kan mga taga lalawigan, su saindang mga harong na nipa, su mga tulay na kawayan, dai nya nalingawan na sabihon sa cura, na saiyang mga ka- ugay nin boot su Segundo Cabo, su Alcaldeng ito, su oidor na ini, su Intendente asin iba pa, anas mga tawong may categoria na minagalang saiya.
“Duwang aldaw pa kuta napadigdi ka na, Doña Vic- torina,” an simbag ni Capitan Tiago sa kadikit na pau- sa; “natagbuan mo kuta su Saiyang Kahalangka-wan? su Capitan General; duman nagtutukaw.”
“Ano? Paano? Nagdigdi su Saiyang Kahalangka- wan? asin sa saimong harong? !Putik!”
“!Sisabihan ko ikang diyan nagtutukaw! Duwang aldaw pa kuta digdi ka nana...”
“!Ah! kanogon pa na dai hominélang kaito si Clari- ta!” an saiyang sabi na kaibang tunay na kamondoan, asin inatubang si Linares:
“Nadangog mo, pinsan? Digdi su Saiyang Kahalang- kawan! Nakikita mo kun baga tama si De Espadaña kan magsabi saimo na bako kang pasiringon sa harong nin sarong hamak na indio? Huli ta maaraman mo, Don Santiago, na an samuyang pinsan sa Madrid kato- od nin mga ministro asin mga duque asin nagkakaon sa harong kan conde del campanario.”
“Kan duque de la Torre, Victorina,” an sagwé kan saiyang agom.
“Pareho iyan, magtataram-taram ka sakuya.....?”
“Masompongan ko daw ngunyan na aldaw si Padre Damaso sa saiyang banwaan?” an agaw na tataramon ni Linares ki Padre Salvi; “sinabihan ako na harani digdi.”
“Uya ngani digdi asin dai pira madatong,” an simbag kan cura.
