ni Padre Damaso sa pagtatangis na tingog; “alagad sa
duwang karatan, an sadit.”
Asin kinosog su tingog asin dindolok si Linares.
“Madya digdi hagbayon,” an sabi; “kaolayon ta si Santiago.”
Lominongsi si Linares asin nagpabayang goyodon sya kan padi, na naglalakaw na baga may iniisip.
Dangan nanongod na man ki Padre Salvi an paglakawlakaw, nagmomongon siring sa giraray.
Sarong tingog na minatao saiya nin marhay na aldaw pinaantoro sya sa safyang mapungaéw na paglakawlakaw; itinongkahal su payo asin nahiling si Lucas na mahdyong nagtao saiya nin galang.
“Anong saimong muya?” an hapot kan mga cura.
“Padre tagang ako kan nagadan kan aldaw kan pintakasi!” an simbag ni Lucas sa binabakhong tingog.
Sominibog si Padre Salvi.
“Saka ano” an maluhay na tataramon sa tingog na dai namamate.
Pinaghinguha ni Lucas na makahibi asin pinapahidan kan panyo su saiyang mga mata.
“Padre,” an sabi na nagngongoyngoy, “napaduman ako sa harong ni Don Crisdstomo sa paghagad kan kabayadan ... énot sinabat ako nin nipa, na an sabi habo siyang magbayad nin ané man, tara maghilaga pa siyang magadan huli sa sala kan sakong minamahal asin daing palad na tigang. Nagbalik ako kasu hapon ta makikiolay ako saiya, aladgad nagpa-Manila, na winalatan ako sa pagkaherak, nin limang gatos na pisos asin pinatogonan ako na dai na sagkod magbalik! Ah, Padre, limang gatos na pisos, ah! Padre...”
Kan pagkapinoon naghimaté saiya su padi dara an panggilantas asin pangataman, asin sa luhayluhay lominadawan sa saiyang ngoso an siring kadakulang hoyom nin pagbasangbasang asin pagtuyatuyad sa atubang kan comedia na, kun nakita si Lucas, kominotod kuta sa kadudilag.
“Asin ngunian anong saimong muya?” an hapot saiya na tominalikod.
“Ay! Padre, sabihi man ako huli sa pagkamoot sa Dios kun anong sukat kong gibohon: ika po, Padre, sa giraray nagtatao nin mga marhay na kahatolan.”
“Siisay nagsabi saimo? Bako kang taga digdi.. .”
“Midbid ko, Padre, sa bilog na lalawigan!’”
