Alagad lominaog su inaon asin napiritan si Sinang na humalé na dai niya nasabotan su itinaram saiya kan saiyang amiga.
May irinaning sarong silla sa ilaw su marhay na inaon, ibinugtak su anteojos sa basagbasag asin pakabukaha an sarong sadit na libro, nagsabi;
“Pangataman na gayo, aki ko, mapoon ako sa mga Togon nin Dios magluluhayluhay ako tangani kang makapaghorophorop; kun dai mo ako madangog nin marhay, sumabi ka sakuya tanganing oliton ko aram mo na kun huli saimo sagkod pa man dai ako napapagal."
Nagpoon nin pagbasa sa sampay (46-a) asin bohod na tingog kan mga paghorophorop dapit sa mga bagay na ipagkakasala. Minalodong sya nin halawig sa katapusan nin lambang babakan, (47-a), tanganing mataohan nin panahon su daraga na makagiromdom asin makapagsolsol kan saiyang mga sala.
Nangangalagkalag si Maria Clara. Pakatapus kan énot na togon na kamotan mo an Dios orog sa gabos, pinagmasdan sya ni Tia Isabel sa ibabaw kan anteojos asin naoyonan kan saiyang kamugtakan na naghohorophorop asin mamondo. Ominabo asin, pakaodong nin halawig, pinonan su ikaduwang togon. Maludok su pagbasa kan marhayon na gurang asin, pakatapus kan mga paghorophorop, hiniling naman su saiyang makoina, na luhayluhay na isinalingoy sa sarong lado suyo.
“'Bah!” an sabi ni Tia Isabel sa saiya mansana; “dapit sa pagpasaksi kan sinanglitan na pagngaran, dai sya nin ano man na pakalabot! Dagos kita sa ikatolong togon.”
Asin su ikatolong togon pinolbos asin isinaysay, asin binasa su gabos na mga caso na ipinagkakasala diyan, lominingoy liwat sa higdaan; alagad ngunyan tinangkas kan inaon su anteojos asin kinikirikisi su saiyang mga mata; nakita niya su saiyang makoina na dinara su panyo sa lawog na baga mapahid nin mga luha.
“!Hu!” an sabi, “!ajem! kominatorog an pobre sa laog kan sermon.’
Asin pagbugtakan uli kan anteojos sa punta kan dongo, nagsabi,
“Hilingon niyato kun, huli ta dai naglehé sa mga aldaw nin fiesta, kun baga gominalang sa ama asin sa
