Domindolok na nagkikimkikim su ngohod ki Lucas. asin tinikwil ini: sa takyag.
“Ika?” an sabi kaini na sagin nagtaka; ‘inaako kan saimong tugang su sakuyang mokna o napadigdi ka sa pagposta?”
“Paano kaming makaposta na naobos kadaog su samong kuwarta?”
“Kun siring inaako nindo?”
“Habo siya! mapautang mo kami, mantang sabi mo na kami saimong midbid...”
Kominagaw si Lucas sa payo, inonat su morona asin sominimbag;
“Oho midbid ko kamo, kamo si Tarsilo asin si Bruno, mga hagbayon asin mga marigon. Aram ko na su saindong madasig na ama nagadan huli kan sanggatos na hampak sa aroaldaw, na ihinahampak saiya kan mga soldados na; batid ko na dai kamo nagiisip na ipanghimalos siya..
“Dai ka makilabot sa samong salaysay,” an saligbaton ni Tarsilo, su matua; “iyan nagdadara nin kapahamakan. Kun mayo kami nin tigang na babaye, haloy na kuta kaming biniritay!”
“Biniritay iyo sanang binibitay an matalaw, an daing kuwarta asin nin paggampon. Asin sa ano man na pangyayari harani an montehan.”
“Sanggatos contra duwang polo, sa ogis ako!” an kurahaw nin sarong ominagi.
“Pasublia kami nin apat na pisos... tolo...duwa,” an pakimahérak kan ngohod, “doble na an ibabayad mi saimo, mapoon na an soltada.”
Kominagaw naman si Lucas sa payo.
“Tst! Bako ko an kuwartang ini, itinao sako ni Don Criséstomo huli sa mga boot maglingkod saiya. Alagad nakikita kong bako kamong arog sa saindong ama, ito an talagang madasig, an bako, dai maghanap nin mga kaalingan.”
Asin bominolag sainda minsan bakong harayong marhay.
“Akoon ta na and man kaiyaan?” an sabi ni Bruno. “An nagagadan sa bitay siring mansana kan binabadil: kitang mga dukha daing halaga sa ibang bagay.”
“Tama ka, alagad giromdoma an tugang nyatong babaye.”
Hiniwasan na kan mga tawo su soltadahan, mapoon
