“Logro!”
“Pira?” an hapot ni Bruno.
Binilang kan lalaki su saiyang kuwarta na mangapat na pisos: daing hangoshangos si Bruno na naghihiling kaito.
“Igwa ako nin duwang gatos; limang polo contra sa apat na polo!”
“Dai!” an sabi ni Bruno na natatalaga na; “bumugtak ka.”
“Bueno! limang polo contra tolong polo!”
“Doblado, kun muya ka!”
“Marhay! an bakongon sa amo ko asin nanggagana pa sana ako; sanggatos contra anom na polo.”
Pinagkasundoan! “Halat ta makoa akong kuwarta.”
“Alagad ako an magkapot,” an sabi kan saro na daing gayong paniwala sa mga hiro-hiro ni Bruno.
“Pareho sakuya!” an simbag kaini na nanarig sa saiyang kamaoo. Asin inatubang su saiyang tigang na sinabihan:
“Kun pomawalat ka, maduman ako.”
Nagisipisip si Tarsilo: minamahal nya an saiyang tugang asin an juego. Dai nya mapapabayaan na mag saro-saro asin nagsabi: “Mangyari man logod!”
Dinolok ninda si Lucas: nakita sinda kaini na nagdadangadang asin hominoyom.
“Mama!” sabi ni Tarsilo.
“Ano?”
“Gurano an saimong itatao?” an hapot kan duwa.
“Sinabi ko na: kun mamahala kamo sa paghanap nin iba pang masalakay kan cuartel, tataohdén ko an lambang saro saindo nin tolong polong pisos, asin sampolo sa lambang sarong kairiba. Kun gabos lumuwas na marhay, lambang saré magkakamit nin sanggatos, asin saindo doble: mayaman si Don Crisostomo.”
“Inaako nyamo!” an sabi ni Bruno; “darha digdi an kuwarta.”
“Aram kong mga madasig kamo siring kan saindong ama! Madya kamo tanganing dai kamo madangog kan mga gominadan saiya!” an sabi ni Lucas na itinokdo su mga Guardia Civil.
Asin pakadaraha sainda sa sarong gilid, sinabihan sinda alinatanang binibilangan kan kuwarta:
