rolag, magkakaboronyog sarong aldaw huli sa pagkanoró
(95-a) nin Dios. An Dios dai nagktlang sa ibang
mga banwaan, dai man magkuktlang sa satong banwaan;
an saíyang causa iyo an causa kan pakahiwas.”
An mga tataramon na ini sinonod nin sarong dai pagkinaalohan. Sa mga hidaleng ito su sakayán, dara kan mga alon, naghaharani sa pangpang. Si Elias iyo an énot na tominaram.
“Anong sasabihon ko sa mga nagsogó sakuyá?” naghapot na liniwat su daging kan tingog.
“Sinabi ko saimo na ipigmomondo kong makuri an saindang kamugtakan, alagad maghalat sinda, tara an mga maráot dai nabobolong nin ibang mga maráot, asin sa satong kapahamakan, may sala kita gabós.”
Dai na nagsimbag si Elias; idinoko su payo, nagpadagos nin pagsagwan, asin pagdatong sa pangpang, nagpaaram ki Ibarra na an ólay:
“Nagpapasalamat pó ako saimo kan pagpahubayá mo sa sakó; huli sa saimong kapakanan hinahagad ko saimo na lingawan mo ako asin dai mo ako pagmidbidon saen mo man ako masompongan.”
Asin kan masabi ini, dinara liwat su baroto pasiring sa sarong kahiwasan sa baybayon. Sa halawig na itong pagsakay dai syang gironggirong; garong dai sya nin ibang nakikita kundi su riboribong mga bagaybagay na garong mga brillante, na nakokoa kan sagwan asin ibinabalik mansana sa danaw na katakatakang nagkakawarara sa mga bughaw na alon.
Sa katapusan nakaabot man giráray; saró katawo lominuwas sa kahiwasan asin rominani saiya.
“Anong sabihon ko sa Capitan?” an hapot.
“Sabihan mo na si Elias, kun dai pa magadan, maotob kan saiyang tataramon,” an saiyang mamondong simbag.
“Kun siring, noarin ka mabalik samuya?”
“Kun sa pagloba kan saindong Capitan, dominatong na an horas nin panganib.”
“Marhay, bantay!”
“Kun dai ako mdenot na magadan,” an sabi ni Elias
sa hababang tingog.
