mot kan cura, alágad dai sinda liningoy ni Padre Salvi,
dai sya ngunyan nagkaigwa nin gayagaya sa pagbugtak kan saiyang tulangan na kamot sa dongong cristiano, tanganing maghalé dumán hilom syang makahogarós (siring sa pagmasid ni Doña Consolacion) sa
atúbang nin sarong mabansay na daraga, na dominokó sa
paghagad nin waras na biyayá! Mahalagang bágay an
garong nakakaribaraw saiya tanganing makalingaw sya
kan saiyang rogáring na mga kapaknan asin kan sa
Simbahan!
Tara, madaleng-madaléng nagsakat sa hagyanan asin sibot na sibot na nagapod sa tatá kan alférez, na lominuwas korondot, kasonod su saiyang kabaák, na naghohoyom siring sa sarong condenada.
“Ah, Padre Cura! talagang makikipagkita ako saimo ngunyan, su saimong kanding...”
“Dakulaon na bágay na pinadigdihan ko...”
“Dai ako makakatógot na pagpararaoton an sakong kodal... babadilon ko kun bomalik”!
“Iyán kun may panahón kang mabúhay sagkod noodma!” an sabi kan cura na naghihingak asin pasiring sa bidang.
“Anó? naghohoná ka na magagadán ako kan muñekang iyang na pitong bulan? Rerebentahon ko sya nin sarong sipa!”
Sominibog si Padre Salvi asin daing anó-ano hiniling su bitis kan alférez.
“Siisay an pigsasabi mo?” tinatakigan syang naghapot. “Siisay an sasabihon ko kundi an kablás na iyan na minaángat sakó nin badilan sa sanggatós na lákad?”
“!Ah!” hominangoés su cura asin sominabi pa. “Napadigdi ako sa pagsabi saimo nin sarong bagay na sibot na gayo.”
“!Pabayae sana an mga bagay na sibot na gayo! Siring gayod kan duwang barobata!”
Kun su ilaw bakong sa lana asin kun bakong maating marhay su globo, nakita kuta kan alférez na nanglulungsi su cura.
“!Ngunyan an pinag-oolayan na lubés iyo an manongod sa buhay nin kagabsan!” an simbag kaini sa horobabang tingog.
“'Seryong gayo!” an ulit na tataramon kan alférez na nanglulungsi; “marhay na bomadil an hagbayon na
