Lominaog sa saiyang gabinete, asin sibot na hinanda an sarong maleta. May binuksan na sarong caja na bakal, kinoa su gabos na kuwarta duman asin irinalaog sa sarong sako. Tiniripon su saiyang mga alajas, may hiningabit na sarong retrato ni Maria Clara, asin pakapagsangkap nin sarong baladaw asin duwang revolver, napasiring sa sarong armario, na nasasarayan nin mga kasangkapan.
Kan mga hidaleng ito tolong makosog asin mga laghod na toktok an nadangog sa pinto.
“Siisay iyan?” an hapot ni Ibarra sa malipungaw na tingog.
“Buksi sa ngaran kan Hadé, buksi tolos ta kun dai, rangkahon mi an pint6!” an simbag nin sarong mapangyaring tingog sa tataramon na kastila.
Hominiling si Ibarra pasiring sa bintana; lominaad su saiyang mga mata asin kinasa su saiyang revolver; alagad nagliwat nin kaisipan, ibinugtak su hamo asin sya mansana an bominukas kan tata kan pagdolok kan mga sorogoon.
Tolong guardia tolos an pominorogol saiya.
“!Dinadakop mi ika sa ngaran kan Hadé—” an sabi kan sargento.
“Ta ano?”
"Duman isasabi saimo, dai kami tinotogotan na magsabi."
Nagisipisip sa kadikit na hidalé su hagbayon, asin, sakalé, habé nyang matuklasan kan mga soldados na naghahandaé syang magdulag, kominoa nin kalé asin nagsabi:
“!Nasa saindong pagmarhayon ako! Sa pamugtak nyako sa laog lamang nin kadikit na horas.”
“Kun ipangaké mo na dai ka madulag, dai ka nyamo gagapuson: biyayd iniho na ipinagkakaogdan saimo kan alférez; alagad kun dumulag ka...”
Ominiba si Ibarra, wélat su mga sorogoén na nagkakakaharandal.
Alintana, anong nangyari ki Elias?
Paghalé nya sa harong ni Criséstomo, siring sa sarong nawawaran nin isip, cominalagan na dai nagaaram kun pasaen sya. Nangagi sa kaomahan, nakadatong sa kaomahan na baga nawawaran nin isip; dulag sa banwaan, dulag sa liwanag, napapagal kan talé-sinag, lominaog sa irarom kan makagigilantas na lindong kan mga kahoy.
