nin sa misa!”
Nagpang-aragap su mga kataraning asin sarong dakulang pangkat linibotan su bangkay na nagatataboytaboy pa. Pagkaayaw nin kabangang horas may dominatong na alguacil, su directorcillo asin duwang cuadrillero iinibaba kan mga ini su bangkay asin ibinugtak sa pababa.
“Nagkakasiribot na magadan an mga tawo,” an sabi kan directorcillo, alintanang kinokoa su sipol na nasasal-ot sa talinga.
Ginibo an saiyang mapaglinlang na mga hapot, kinoahan nin kapahayagan su babayeng sorogo6n na saiyang pinaghihinguhang libongon, iyan nang hinihiling nin maraot na mga mata iyan nang pinapaharean nya pinagsasahotan nin mga tataramon na dai nya man sinabi, mala ngani ta sa saiyang paghona dadarahon sya sa bilanggoan, nagpoon nin paghibi asin katapus-tapusi sominabi na dai man siya naghanap nin hantak kundi. . . asin sinasambit na saksi si Teo.
Alintana sarong taga oma may halakbang na salakot asin may dakulang tapal su liog, pinaghihiling na gayo su bangkay asin su pisi.
Su lawog bakong labis kamalalata ki sa natatada pang mga kabtang kan hawak; sa ibabaw kan ginapusan an duwang kinambrotan asin duwang saradit na labod okun lalata, maputi su pinagtagistagisan kan pisi asin dai nin dugo. Hiniling na marhay kan osiyosong taga-oma su bado asin su pantal6n namangnohan nyang kanigian na alpog asin nagkakagirisian pa sana sa ibang mga kabtang; alagad an nakaapod na marhay kan saiyang pagngataman iyo su mga amor-seco, na nagdorokot sagkod sa cuello kan bado.
Anong pighihiling mo?” hinapot sya kan directorcillo.
“Pinaghiling ko po, tibaad kun sakong mamidbiran,” an saiyang paghihirarawod na tominokastokas nin kadikit, kun sa pagkasayod lalong pinayopyop su salakot.
“Alagad dai mo nadangog na saro katawong nagnga- ngaran na Lucas? Torog ka?”
Nagpang-orolok su gabos. Su taga-oma, nasopog, ngominorobngorob nin nagkapirang kataga asin hominalé doko, na luhayluhay su lakaw.
“!Hoy! masaen ka?” kinorahawan sya kan gurang, “bako iyan na paluwas; pasiring iyan sa harong kan
