parel... Magayon ka, magayon na marhay, asin dai
ka ipinangaki huli saiya, na maging esposa ni Cristo!
Maniwala ka sakuya, aki ko, an gabos binabalnas kan
panahon, ngapit makalingaw ka, mamomoot ka, asin
mamomotan mo an saimong agom... si Linares.”
“!O an convento okun... an kagadanan!”’ an olit na olit na sabi ni Maria Clara.
“!An convento, an convento okun an kagadanan!” an hagayhay ni Padre Damaso. “Maria, magurang na ako, dai naako makakapagmato pa nin halawig na panahon saimo asin kan saimong kamoninongan... Po- mili ka nin ibang bagay, homanap ka nin ibang pag- kamoot, nin ibang hagbayon minsan siisay, alagad mali- ban sa Convento.”
“!An Convento okun an kagadanan!”
“!Dios ko, Dios ko!” kominurahaw uli su padi, na tina- hoban kan kamot su payo “‘pinapadusahan mo ako, mag- kakanigo! alagad ingati an sakong aki!”
Asin inatubang su daraga:
“Muya kang magmonja? magiging iyo ka; habo ako na magadan ka.”
Kinoa ni Maria Clara su saiyang magibong na kamot, hinigtan ito, hinadokan na lominohod.
“!Padrino, padrino ko!” indolit nyang indolit.
Dangan mamondong lominuwas, doko asin naghaha- gayhay si Padre Damaso.
“!Dios, Dios, nagaada, ka mantang nagpapadusa ka! Alagad manghimalos ka sakuya asin dai mo pagpasaki- tan an daing sala, ligtasan an sakiyang aki!”
Sa itaas, sa kabakilidan kan bukid, sa may sarong sapa, natatago sa tahaw kan mga kahoy an sarong ka- malig, na ginibo sa mga biriribid na kahoy. Sa ibabaw kan atop an gogon nagkakanap an marambong, lakop nin mga bunga asin kaburakan, an sarong pdon na sa karabasa; an sa kadlagan na itong pagsadiri nasasam- nohan nin mga sungay nin usa, mga bongo nin opon, nagkakapira an may mga haralabang tingo. Duman nageerok an sarong angkos na tagalog, na nabubuhay sa pangayam asin sa pangahoy.
Sa limpoy nin sarong poon na kahoy, su apo naggigibo
