balik giráray sa kamoninongan sa saíyang beaterio okun colegio, sa táhaw kan saíyang mga kaúgay-nin-boot! (66). Duman mangyáring makita nya na dai sya takigan, na dai sya maribaraw! Alágad bakong katóod mo sya kan kamo saraday pa, bakong kanigúan na mga kawat an saindong kináwat asin, kun minsán, nagpapasúhay kamo? Dai ko sasabihon an dahelán kan mga bagay na iní; kun nagagi ka sa pagkamoot ikang nagbabasa sakuyá, masasabotan mo, asin kun dai, sáyang na sabihon ko saimo; an mga misteriong ini dai malaladop nin mga daing-pakasábot.
"Sa paghoná ko, María may katanosan an médico," sabi ni Capitán Tiago. "Kaipuhan magdumán ka sa mga lalawigan, malungsíon kang marhay asin nagkakaipo nin dalísay na simuy. (67) Anó sa ganan mo an Malabón... okun an San Diego?" Pominola si María Clara kan húring ining pagngaran asin dai nakasimbag.
"Ngunyan dumumán kamo ni Isabel sa beaterio ta koahon nindo su saímong mga gúbing, pomaáram ka na sa saímong mga katóod," an padagos na sabi ni Capitán Tiago na dai itinongkáhal su payo; "dai ka na mábalik ulí dumán."
Namateán ni María Clara an dai masábing kalipungawan na namamatean nin siisay man kun binabayaan sagkod noarin pa man an sarong lugar, saen kita mga mamongaya, alagad an kasakitan na ini nabawasan nin ibang kaisipan.
"Asin sa laog nin apat okun limang aldaw kun igwa ka nang mga bagong gúbing, masa-Malabón kita... Su nagtóbong saimo sa bonyag dai na sa San Diego; su cura na náhiling mo digdi kasu-banggi, itong páding akí pa, iyo an bago tang cura dumán, saró syang santo." "Marhay na gayo saiya an San Diego, singakí!" an saligbaton ni Tía Isabel; saró pa, lalong marhay an harong ta dumán asin nagdadangádang an pintakasi." Boot kogoson ni María Clara su saiyang inaon, alágad nakamaté nin ominontok na lunadán asin lominongsí.
"Ah, tamá,!" an simbag ni Capitán Tiago, asin pakapagliwat nin tingog, suminabi pa: "!Don Crisóstomo!"
Binotsanan ni María Clara su saiyang nakakaptan na gibo, boot nya, alágad dai sya nakahiró: pinaminhod
