rahay na bongo,. maputi siring sa laman nin nyog, sangkap pa nin ngipon, duman ko ito nabugtak sa poon kan cruz, sa irarom kan mga dahon na ito?”
Kominirogkirog su paralobong.
“!Hilinga!” an digang na tataramon kan gurang na kanayon pinahilingan su paralebong nin kuwartang pirak: “dai akong iba kaini, alagad itatao ko saimo kun makoa mo.” |
Pinapagisipisip su paralébong kan kintab kan pirak, paved su pinagbubugtakan kan mga tul-ang asin nagsabi:
“Dai duman? Dai? Kun siring, dai ko aram.”
“Aram mo? Pagbayadi ako kan mga may utang sakuya tataohan ko pa ika,” an dugang na tataramon kan gurang. “Bongo ito kan sakong agom; kaya pakihanapon mo, tabi...”
“Dai duman? Kun siring, dai akong pakaisi! Kundi kun boot mo, matataohan ko ika nin iba!”
“Siring ka kan hikay na saimong pinagkokotkot!” tinuyaw sya kan gurang na pinagnenerbyos; “dai mo natatalastas an halaga kan saimong sindyang. Su kiisay an hikay na ini?”
“tAram ko daw? Sa sarong gadan!” an may kabaldian na simbag kan saro.
“!Siring sa sarong linobngan, siring sa sarong linobngan!” inolit kan gurang na nagngingisi nin hilaw; “dai mo aram an saimong inapon, mani an saimong hinahalon! Kotkot, kotkot!”
Asin bominirik pasiring sa tata.
Nakatapus na su paralobong kan saiyang gibo; duwang takombo nin bag-o asin mahimulang daga an namamantaag sa magibong na tampi. Kominoa nin buyo sa saiyang salakot, inogbas ito asin hiniling nin sa mangmang na hilingon and man na nangyayari sa saiyang palibot.
Pagkaluwas kan gurang, ominontok sa may pagilaog sa dalan-dalan an sarong lunadan na garo halé sa harayong paglakbay: patos nin alpog asin namomolos nin gan-ot su mga kabayo.
