Pabayae na mahubas an orán na ihinólog,
Sa lángit ibalik liwat, inagrángay ko kasunod,
Pabay-eng an katapusan pagtangisan nin katóod,
Sa hapon na matiwásay, kun may pabíming idólot,
An pahingaló ko, Banwa, sa Dios man símong iapod.
Pamibían na bulanos an gabós na napahámak,
Siisay man na nagtíos padúsang daing kasugad,
An satúyang mga iná kan luhá nagpaparikdag.
Mga ilo, mga balo, bilanggong sinákit nanggad,
Asin simo nang makamtan katalingkasan mong labat.
Kun sa madiklom na banggi mapatos an cementerio,
Daing ibang nagbabantay mga gadán sanang gayo,
Monínong di paglaglaga, di laglaga an misterio,
Sakalé, makádangog ka nin cítara o psalterio,
Ako iyán, oh Banwaan, nagaaawit sa saimo.
Ngápit kun an sakong húkay malingawan na nin
gabós,
Sa sadyang namumugtakán dai nang gapó, daing cruz,
Pabayaeng aradohon, asadolon na bulanos,
An sakúyang kabo-kabo bago mapárang padagos,
Sa saimo ngáning dagá máging alpog man na lubós.
Kun síring daing halaga na ako mo malingawán,
Sakong liliboton gabós, símong angkas, pátag, ruwang,
Sa saimo na pagdangog áwit ako na dalísay,
Pagkamoot, pagkaogma, hinanakit, inagrangay,
An pagtubod kong matubís oolitón na dayáday.
Bansang pinakamamahal, sakong sákit kasakitan,
Filipinas nyákong mutyá, dangga an húring paáram,
Gabós sakong walat simo: amá, iná, pagmamahal,
Roná na daing oripon an sakong padudumanan,
Pagtubod dai mágadan na an Dios an hadé lámang.
Paáram, magúrang, túgang, kan kalag ko mga kabtang,
Katóod nin pagkaakí sa pagsadíring nasayang;
Pasalamat ta tapus na an malipungaw kong aldaw,
Paáram, dapleng mahamís, katood ko, kaogmahan,
Paáram nganí sa gabós; Hingaló an Kagadanan.
